ما يشبه التعب البسيط – بالإنجليزية + والكنادية

النص الأصلي باللغة العربية

ما يشبه التعب البسيط. – آلاء حسانين

سأجيء عند حلول المساء،

بعدما يتحلل هذا الجسد

في القبر الرخاميّ..

سأصير فضاء أزرقًا

وأطفو فوق المنازل.

سأصير رياحاً

أو صبيًا يعدو

بين الأحراش

بحثًا عن الشمس.

سأصير جذعًا

وأبحث

عن الوطن القديمِ

عن صوت تكسّر جرار الطين..

عن الآباء الراحلين

خلسة

بثياب النوم

وعن بقعة أرضٍ

تتمدد فيها جذوري.

سأجيء

من البلاد الباردة

لأتساءل

عن الصحراء

التي منحتنا حروبًا

وآباءً قساة

و جلودًا سمراء

و قوارب للأمل.. والغرق.

سأجيء

لأسأل الأصدقاء

عن ليالي الوحدة الطويلة

وعن المعاصم

التي ربّت الإنتحارات

والقصائد الحزينة..

سأجيء

لأسأل الأصدقاء

كيف لم يلمحوا

خلف ابتساماتنا

عذابات كثيرة؟!

سأجيء لأسأل الآباء

الذين ربّوا

إخوة دافئين

عن بردنا الطويل..

سأجيء ظلامًا

أو حزنًا مفاجئًا

أو تعباً بسيطًا

في العظام

يسأل الأصدقاء

عن الحياة

وكيف عبروا..

كل هذا العمر

من دوني؟

سأجيء

لأسأل الأمهات

اللاتي منحننا الحياة

مغموسةً بالتعب..

كيف كُنّ

يغمضن أجفانهن

في الليل..

ونحن،

في الغرف المجاورة،

الترجمة الإنجليزية:

نحشو مسدساتنا؟

 Something like simple weariness

I will come when night falls
once this body decomposes
in the marble tomb,
I will become blue skies
and float above the houses.
I will become wind
or a boy running
through the woods
searching for the sun
I will become a tree trunk
and search
for the old home
for the sound of breaking clay urns
for the fathers who left
secretly
in their pyjamas
and for a spot of land
where my roots can stretch.
I will come
from the cold country
to wonder
about the desert
that gave us wars
cruel fathers
dark skins
and boats for hope and drowning
I will come
to ask friends
about the long nights of loneliness
and about wrists
that brought up suicides
and sad poems
I will come
to ask friends
how they did not notice,
behind our smiles,
many sufferings?
I will come to ask the fathers,
who raised
warm siblings,
about our long cold.
I will come a darkness
a sudden sadness
or a simple weariness
in the bones
that asks friends
about life
and how they traversed
this entire lifetime
without me?
I will come
to ask the mothers
who gave us life
dipped in weariness
how they shut their eyes
at night
while we,
in the next rooms,
were loading our guns? 

Translated by: HS Shiva Prakash

ಕವಿತೆ: ಅಲಾ ಹಸನಿನ್( ಇಜಿಪ್ಟ್)
Poem by Alaa Hasanin
ಮಾಮೂಲಿ ಬಳಲಿಕೆಯ ಹಾಗೆ ಅದೇನೋ
ಬರುತ್ತೇನೆ ಇರುಳಿಳಿದ ಮೇಲೆ
ಈ ಮೈ ಕೊಳೆತು ಹೋದಾಗ
ಹಾಲುಗಲ್ಲ ಗೋರಿಗಳಲ್ಲಿ
ನೀಲಾಕಾಶ ನಾನಾಗಿ
ತೇಲಲು ಮನೆ ಮೇಲೆ
ಗಾಳಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ
ಕಾಡಲ್ಲಿ ಓಡೋಡಿ
ಸೂರ್ಯನ್ನ ಹುಡುಕುವ ಹುಡುಗನಾಗುತ್ತೇನೆ
ಮರದ ಕಾಂಡವಾಗುತ್ತೇನೆ ಹುಡುಕಲೋಸುಗ
ಲಾಗಾಯ್ತಿನ ಮನೆಯನ್ನು
ಬೂದಿಪಾತ್ರೆಗಳ ಒಡೆವ ಸದ್ದುಗಳನ್ನು
ಮಗುಮ್ಮಾಗಿ ಮನೆತೊರಮದ ಪೈಜಾಮುದಾರಿ ತಂದೆಯರನ್ನು
ನನ್ನ ಬೇರು ನೀಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಲಾಯಕ್ಕಾದ
ನೆಲಗಳನ್ನು
ಬರುತ್ತೇನೆ ಕೊರೆವ ಥಂಡಿ ದೇಶಗಳಿಂದ
ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮರುಭೂಮಿಗಳನ್ನು
ಅವು ಕೊಟ್ಟ ಸಮರಗಳನ್ನು
ಕಲ್ಲೆದೆಯ ತಂದೆಯರನ್ನು
ಕಪ್ಪು ತೊಗಲುಗಳನ್ನು
ಆಸೆ ತೋರುವ, ಮುಳುಗಿಸುವ
ದೋಣಿಗಳನ್ನು
ಬಂದು ಕೇಳುತ್ತೇನೆ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನು
ಒಂಟಿತನದ ನಿಡುನೀಳ ಇರುಳಗಳ ಕುರಿತು
ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗಳಿಗನುವು ಮಾಡಿದ ಮಣಿಕಟ್ಟುಗಳ ಕುರಿತು
ಅಳಲಿನ ಕವಿತೆಗಳ ಕುರಿತು
ಕೇಳುತ್ತೇನೆ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನು
ಮುಗುಳು ನಗೆಗಳ ಹಿಂದೆ
ಅಡಗಿದ್ದ ದುಃಖ ಹೇಗೆ ನಿಮಗೆ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ ಎಂದು
ಕೇಳುತ್ತೇನೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಕ್ಕಳ ಸಲುಹಿದ ತಂದೆಯರನ್ನು
ನಮ್ಮನಿಡುಗಾಲದ ಥಂಡಿಯ ಬಗ್ಗೆ
ಬರುತ್ತೇನೆ ಕತ್ತಲಾಗಿ
ಅಚಾನಕ ಶೋಕವಾಗಿ
ಎಲುಬುಗಳ ಮಾಮೂಲಿ ಬಳಲಿಕೆಯಾಗಿ
ಕೇಳಲು ಗೆಳೆಯರನ್ನು ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ
ನಾನಿರದೆ ಇಡೀ ಜೀವಮಾನಗಳನ್ನು
ಹೇಗೆ ದಾಟಿದರೆಂದು
ಕೇಳುತ್ತೇನೆ ಬಳಲಿಕೆಯೊಳಗೆ ಮುಳುಗಿದ
ನಮ್ಮ ಜೀವದಾಯಿ ತಾಯಿಯರನ್ನು:
ಹೇಗಮ್ಮಾ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಿರಿ ನೀವು
ಬಗಲ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೋವಿ
ತಯಾರುಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ನಾವು?